ΑΡΘΡΑ

Εξορύξεις υδρογονανθράκων Vs υπεράκτια αιολικά: Μπορεί η Ελλάδα να γίνει πράσινος ενεργειακός κόμβος στη Μεσόγειο;

Το πρόγραμμα εξόρυξης υδρογονανθράκων έχει πλέον ξεπεραστεί από τις διεθνείς και ευρωπαϊκές εξελίξεις. Είναι ένα πρόγραμμα που δρομολογήθηκε σε μια άλλη, παρωχημένη εποχή, είναι ένα πρόγραμμα που δεν συνάδει με τους νέους κλιματικούς στόχους ούτε με την ταχύτερη μετάβαση σε καθαρές μορφές ενέργειας και την απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα. Επιπλέον, δεν θα αναβαθμίσει τον γεωπολιτικό μας ρόλο στην περιοχή της Μεσογείου. Αν το αντικαταστήσουμε με την ανάπτυξη υπεράκτιων αιολικών πάρκων, θα πετύχουμε καλύτερα αποτελέσματα και ταυτόχρονα θα παραμείνουμε συνεπείς και σταθεροί στην πορεία της πράσινης μετάβασης και της επίτευξης του στόχου της κλιματικής ουδετερότητας.

Στάχτες και διαμάντια: Οι κρυφές πτυχές της ανακύκλωσης

Κάθε χρόνο υπολογίζεται ότι σε ολόκληρο τον κόσμο απορρίπτονται 11 δισεκατομμύρια τόνοι στερεών αποβλήτων. Μεγάλο μέρος αυτών των υλικών  καταλήγει σε χωματερές ή ξεβράζεται στους ωκεανούς.

Οι Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας ξεπέρασαν το 33%

Με βάση τα πιο πρόσφατα στοιχεία, η αιολική ενέργεια στη χώρα μας συνεισέφερε το 2023 με 20,7% στη συνολική ηλεκτροπαραγωγή και αν προσθέσουμε και το 12,6% των φωτοβολταϊκών, το ποσοστό φτάνει το 33,3 %. Με βάση την επίδοση αυτή η Ελλάδα κατατάσσεται στην 7η θέση παγκοσμίως. 

Φοβού τα αντιπλημμυρικά!

του Κίμωνα Χατζημπίρου

Μετρώντας τις απώλειες της κλιματικής ανωμαλίας

Το μόνο ερώτημα, λένε οι επιστήμονες, είναι το πότε τελικά οι συναγερμοί θα είναι αρκετά δυνατοί για να κάνουν τους ανθρώπους να ξυπνήσουν.

Καύσωνες ή ανεμογεννήτριες;

Σκληρό το δίλημμα. Τί είναι χειρότερο, να αντιμετωπίζουμε καύσωνες, πυρκαγιές και πλημμύρες ή να βλέπουμε γύρω μας άσχημες ανεμογεννήτριες; Αν συνυπολογίσουμε ότι οι ανεμογεννήτριες διώχνουν τουρίστες, κάνουν θόρυβο, σκοτώνουν πουλιά, προκαλούν διαβρώσεις και κατολισθήσεις, μάλλον προτιμότεροι οι καύσωνες.

Ανακύκλωση: Η αλεπού στο παζάρι

Τα σκουπίδια δεν είναι μόνο θέμα αισθητικής και καθαριότητας. Δεν είναι μόνο απώλεια – λόγω της σύνθεσής τους – πολύτιμων πρώτων υλών. Δεν είναι μόνο ο πιο επιβαρυντικός παράγοντας για την υγεία των ωκεανών. Σε όλα τα παραπάνω και πολλά άλλα, ήρθε να προστεθεί και η μεγάλη ευθύνη τους (περίπου 10%) στις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου. Δυστυχώς περάσανε δεκαετίες με ημίμετρα. Το πρόβλημα σε χώρες όπως η Ελλάδα, δεν είναι, όπως ίσως νομίζουν οι περισσότεροι, πρόβλημα τεχνικό και τεχνολογικό. Είναι κυρίως μέρος της μεταρρύθμισης στην αυτοδιοίκηση, η οποία κάθε τόσο δειλώς εξαγγέλλεται και ποτέ δεν πραγματοποιείται.

Κλίμα: Η Ευρωπαϊκή μοναξιά

Η ΕΕ πρέπει να διπλασιάσει τώρα τις προσπάθειες για χτίσιμο συμμαχιών στην αντιμετώπιση της Κλιματικής Αλλαγής, ιδιαίτερα στις διαπραγματεύσεις με τις χώρες του Νότου.

Νερό: φθηνό, κρατικό και βρώμικο; 

Η επαναφορά της συζήτησης και των κινητοποιήσεων για την «μη ιδιωτικοποίηση του νερού» με αφορμή κάποια δευτερεύουσα κυβερνητική πράξη (δημιουργία ρυθμιστικής αρχής) επιβεβαιώνει ότι τα κίνητρα των υποκινητών είναι προσχηματικώς περιβαλλοντικά και αποκαλύπτουν έλλειψη σοβαρών αντιπολιτευτικών ζητημάτων.

Το «επιστημονικό» μέτωπο εναντίον των αιολικών

Οι περισσότερες από τις Ειδικές Περιβαλλοντικές Μελέτες που εκπονήθηκαν προσφάτως σε πολλές από τις περιοχές Natura της χώρας δεν μπορούν να θεωρηθούν ως κατάλληλες εργασίες τεκμηρίωσης για την έκδοση των Προεδρικών Διαταγμάτων θέσπισης του καθεστώτος προστασίας των περιοχών αυτών, αφού δεν περιέχουν το σύνολο των απαιτουμένων πληροφοριών και την επιστημονική τεκμηρίωση. Ο στόχος τους είναι, με πρόσχημα την απειλή εναντίον της βιοποικιλότητας, να αποκλείσουν και τα αιολικά πάρκα από το μεγαλύτερο μέρος της επικράτειας.

Πυρηνική σύντηξη: Όχι ευχαριστώ

Μια μορφή ενέργειας όχι τόσο καθαρή και ασφαλής, αλλά κυρίως με πολύ χρόνο μπροστά της

«Η παραγωγή ενέργειας μέσω της πυρηνικής σύντηξης που επετεύχθη στο εργαστήριο» και πήρε μεγάλες διστάσεις στα media, «αυτή τη στιγμή αρκεί για να δουλέψουν περίπου 10 ηλεκτρικοί βραστήρες με νερό...» δήλωσε στο Reuters ο Tony Roulstone, Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ, κόντρα στη μεγάλη αισιοδοξία που γέννησε το σχετικό πρόσφατο πείραμα στο Εθνικό Εργαστήριο Lawrence Livermore της Καλιφόρνια.

Ο πόλεμος του λιθίου

Ο εμπορικός και παραγωγικός κλεφτοπόλεμος που διεξάγεται αυτή τη στιγμή γύρω από το λίθιο, το σημαντικότερο υλικό για τις νέες μπαταρίες των ηλεκτρικών αυτοκινήτων, καθώς και μέρους των συστημάτων αποθήκευσης της ενέργειας των ΑΠΕ, θα μπορούσε να σημάνει την αρχή του «πολέμου για το λίθιο» αντίστοιχου με τον «πόλεμο του πετρελαίου». Μπορεί και όχι. Μπορεί δηλαδή οι ενδιαφερόμενες βιομηχανικές χώρες να τα βρουν μεταξύ τους, μέσα από έναν διεθνή καταμερισμό. Όχι στη βάση μιας τυπικής συμφωνίας, αλλά με γνώμονα το κοινό συμφέρον. Σενάριο αφελώς αισιόδοξο.

Το QatarGate και η πολιτική των «περιστρεφόμενων θυρών»

Με όλα όσα απίστευτα συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό, εκτός από τα θέματα χρηματισμού, ανοίγει ξανά το θέμα της πολιτικής των «περιστρεφόμενων θυρών» (revolving doors), διάχυτο πλέον στα εθνικά και ευρωπαϊκά κέντρα αποφάσεων.