Δείτε online την πλέον αξιόπιστη, τεκμηριωμένη και πρωτότυπη αρθρογραφία για την Κλιματική Αλλαγή και τις απαντήσεις της επιστήμης και της σύγχρονης πολιτικής σκέψης.
Το 1993, μια κοινή προσπάθεια των τότε 12 κρατών μελών της ΕΕ οδήγησε στην ίδρυση της ενιαίας αγοράς. Ένα αστέρι γεννήθηκε! Με περισσότερη οικονομική ολοκλήρωση και συνεργασία θα πρέπει να διατηρήσουμε τη μεγαλύτερη εσωτερική αγορά στον κόσμο με ένα εμπόριο χωρίς τριβές (κατά το δυνατόν) και με υγιή ανταγωνιστικότητα.
Όταν η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία, πολλοί φοβήθηκαν ότι το πρόγραµµα µετάβασης της Ευρώπης στην πράσινη ενέργεια θα ήταν µια από τις παράπλευρες απώλειες. Κάθε άλλο: Η ενεργειακή µετάβαση της Ευρώπης επιταχύνθηκε.
Σύνοψη της έκθεσης των Dr. Henning Wilts and Andre Bröcker Implementation of the Circular Economy in Europe, FES Just Climate Friedrich-Ebert-Stiftung, 2022. Σύμφωνα με τους συγγραφείς, οι δομικές αλλαγές στην παραγωγή και την κατανάλωση, τις οποίες η Κυκλική Οικονομία προϋποθέτει, δεν είναι ορατές.
«Η παραγωγή ενέργειας μέσω της πυρηνικής σύντηξης που επετεύχθη στο εργαστήριο» και πήρε μεγάλες διστάσεις στα media, «αυτή τη στιγμή αρκεί για να δουλέψουν περίπου 10 ηλεκτρικοί βραστήρες με νερό...» δήλωσε στο Reuters ο Tony Roulstone, Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ, κόντρα στη μεγάλη αισιοδοξία που γέννησε το σχετικό πρόσφατο πείραμα στο Εθνικό Εργαστήριο Lawrence Livermore της Καλιφόρνια.
«Δηλώνω ένοχη» είπε μία εκ των υπευθύνων της Lafarge, η Μαγκαλί Άντερσον, στις 18 Οκτωβρίου του παρελθόντος έτους, ενώπιον του ομοσπονδιακού δικαστή Γουίλιαμ Κουντζ στο Μπρούκλιν των ΗΠΑ, «διότι από τον Αύγουστο του 2013 έως τον Νοέμβριο του 2014, η εταιρεία μου, ομού με τη Lafarge Cement Syria, εν γνώσει τους και ηθελημένα, συμφώνησαν σε μια συνωμοσία για την πραγματοποίηση και την έγκριση πληρωμών προς όφελος των ενόπλων ομάδων στη Συρία».[1]
Ο εμπορικός και παραγωγικός κλεφτοπόλεμος που διεξάγεται αυτή τη στιγμή γύρω από το λίθιο, το σημαντικότερο υλικό για τις νέες μπαταρίες των ηλεκτρικών αυτοκινήτων, καθώς και μέρους των συστημάτων αποθήκευσης της ενέργειας των ΑΠΕ, θα μπορούσε να σημάνει την αρχή του «πολέμου για το λίθιο» αντίστοιχου με τον «πόλεμο του πετρελαίου». Μπορεί και όχι. Μπορεί δηλαδή οι ενδιαφερόμενες βιομηχανικές χώρες να τα βρουν μεταξύ τους, μέσα από έναν διεθνή καταμερισμό. Όχι στη βάση μιας τυπικής συμφωνίας, αλλά με γνώμονα το κοινό συμφέρον. Σενάριο αφελώς αισιόδοξο.
Με όλα όσα απίστευτα συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό, εκτός από τα θέματα χρηματισμού, ανοίγει ξανά το θέμα της πολιτικής των «περιστρεφόμενων θυρών» (revolving doors), διάχυτο πλέον στα εθνικά και ευρωπαϊκά κέντρα αποφάσεων.
Η πράσινη μετάβαση δεν θα ωφελήσει μόνον το κλίμα αλλά θα έχει και εξυγιαντική επίδραση σε παγκόσμια οικονομία και πολιτική. Με την παύση της εξάρτησης από εισαγόμενα ορυκτά καύσιμα, θα εκλείψει ένας βασικός βραχίονας σκοτεινών παρεμβάσεων, ο οποίος έχει την δυνατότητα να εξαγοράζει ανθρώπους και να υπονομεύει δημοκρατικές διαδικασίες.
Η σχετική αισιοδοξία ορισμένων κύκλων, μετά την αναθέρμανση της συζήτησης για την πυρηνική ενέργεια σε ευρωπαϊκό επίπεδο, μετριάζεται από την δυστροπία της πραγματικότητας. Η οποία, αν δεν συμφωνεί μαζί μας, τόσο το χειρότερο γι αυτήν, λένε ήδη στη Γαλλία.
Οι τρεις επικρατέστεροι μύθοι σχετικά με τη μετάβαση σε Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ) για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής είναι ότι τα νοικοκυριά θα πληρώνουν ακριβότερο το ρεύμα, ότι απαιτούνται τεράστιες κρατικές ενισχύσεις και ότι θα προκληθεί επιπλέον ανεργία. Ευτυχώς, και τα τρία αυτά επιχειρήματα είναι λανθασμένα.
Οι πολιτικές για το κλίμα εμπεριέχουν μια ιδιαίτερη μορφή περιορισμού των εξουσιών – αφού εκχωρούν δικαιοδοσίες σε υπερεθνικούς οργανισμούς – με αντανακλάσεις στον πολιτικό λόγο, στην εκπαίδευση και στα ίδια τα δικαιώματα. Δημιουργούν όμως και νέα πεδία εξουσίας.
Τι ακριβώς συμβαίνει με το κόστος ενέργειας, πού οφείλεται, πώς πρέπει να αντιμετωπιστεί και τι διδάγματα προκύπτουν;
Τα αιολικά πάρκα, όπως και πολλές άλλες εγκαταστάσεις, μπορούν να χωροθετηθούν μέσα σε δάση και δασικές εκτάσεις. Επομένως, δεν υφίσταται κανένας λόγος ή κίνητρο να καεί ένα δασικό οικοσύστημα για να πραγματοποιηθεί μια επένδυση, που ούτως ή άλλως επιτρέπεται στην έκταση αυτή. Αυτό ορίζει ο νόμος αλλά και το Συμβούλιο της Επικρατείας, το οποίο έχει σχετικώς αποφανθεί. Η περίπτωση της Καρυστίας τεκμηριώνει ότι δεν υπάρχει συσχέτιση αιολικών πάρκων και πυρκαγιών.
Η αγροτική παραγωγή είναι σημαντικά επιβαρυντική για το κλίμα. Όσο αβέβαιες και αν είναι οι εκτιμήσεις, υπολογίζεται ότι συμβάλλει στο 18,5% των εκπομπών CO2
Το λιμάνι του Τιαντζίν στη Βόρεια Κίνα, βασική θαλάσσια πύλη για το Πεκίνο, είναι το πρώτο «έξυπνο» λιμάνι με μηδενικό ανθρακικό αποτύπωμα στον κόσμο χάρη στα συστήματα τεχνητής νοημοσύνης που εφαρμόζει.
Η Γαλλία ψήφισε πρόσφατα ένα φιλόδοξο σχέδιο που μετατρέπει τους υπαίθριους χώρους στάθμευσης σε φωτοβολταϊκά πάρκα.
Εάν το σκυρόδεμα που χρησιμοποιείται σήμερα στον πλανήτη ήταν «μια χώρα» θα ήταν η τρίτη μεγαλύτερη πηγή εκπομπής αερίων του θερμοκηπίου στον κόσμο, ακριβώς πίσω από την Κίνα και τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Η Ελλάδα βρίσκεται στις 10 πρώτες χώρες της ΕΕ στις εγκαταστάσεις ηλιακής ενέργειας για το 2022.
Η ΕΕ ενέκρινε το γερμανικό πρόγραμμα ενίσχυσης των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας ύψους 28 δισεκατομμυρίων ευρώ.
Η Κλιματική Αλλαγή αποτελεί τη μεγαλύτερη απειλή για τον πλανήτη, υποσκελίζοντας όλες τις άλλες οικολογικές κρίσεις, αλλά και την ίδια την επιβίωση των ειδών. Μήπως όμως παραλείπουμε κάποιες άλλες παραμέτρους, επίσης καίριας σημασίας, για τη διατήρηση του φυσικού περιβάλλοντος;
Πριν από 17 χρόνια, κυκλοφόρησε και στην Ελλάδα ένα μοναδικό στο είδος του βιβλίο, η Εξελικτική Οικολογία του Ερίκ Πιανκά. Παρά τα χρόνια που πέρασαν, παραμένει εξαιρετικά επίκαιρο και αναντικατάστατο. Σήμερα, δημοσιεύουμε ένα απόσπασμα από το κεφάλαιο «Πληθυσμιακή Ρύθμιση».
Ο Αϊνστάιν έλεγε ότι αν εξαφανιστούν οι μέλισσες θα εξαφανιστεί και η ζωή πάνω στη Γη. Όχι γιατί δεν θα έχουμε μέλι, αλλά γιατί θα σταματήσει η επικονίαση βασικών φυτών για τη διατροφή.
Με αφορμή τον πίνακα Το Πορτραίτο των Αρνολφίνι που φιλοτέχνησε ο Jan van Eyck το 1434, η Κατρίνα Βάντενμπεργκ μοιράζεται ορισμένες σκέψεις της επάνω στη σύγχρονη κοινωνία της υπερκατανάλωσης.
