Οι οικονομικές επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής πιθανώς να είναι τρεις φορές μεγαλύτερες από ό,τι υπολόγιζαν έως τώρα οικονομολόγοι και Αμερικανοί αξιωματούχοι, σύμφωνα με οικονομική ανάλυση που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο περιοδικό Nature.
Το «κοινωνικό κόστος του άνθρακα» (Social Cost of Carbon-SCC) είναι μια μονάδα μέτρησης που χρησιμοποιείται για την αξιολόγηση του κόστους και του οφέλους των εφαρμοζόμενων πολιτικών για το κλίμα. Προβλέπει το κόστος των πλημμυρών, των ζημιών σε καλλιέργειες, των υψηλότερων λογαριασμών ρεύματος, αλλά και τις απώλειες σε ανθρώπινες ζωές, κάτω από διαφορετικά σενάρια κλιματικής αλλαγής, και στη συνέχεια μεταφράζει την εκτίμηση αυτή σε κόστος ανά τόνο εκπομπών CO2.
Το SCC δεν είναι ακριβές, αποτελεί ωστόσο ένα εξαιρετικά χρήσιμο εργαλείο κατά τη λήψη αποφάσεων. Συχνά επίσης το επικαλούνται σε νομικές και πολιτικές αντιπαραθέσεις σχετικά με τις δαπάνες καθαρής ενέργειας και την επιβολή περιορισμών στις εκπομπές αερίων. Εάν το SCC είναι πολύ χαμηλό, τότε οποιαδήποτε δαπάνη για τη μείωση των εκπομπών πιθανότατα δεν αξίζει τον κόπο. Εάν είναι υψηλό, τότε δικαιολογούνται πιο επιθετικές πολιτικές για το κλίμα.
Επί Προέδρου Μπαράκ Ομπάμα, το επίσημο SCC των ΗΠΑ ήταν περίπου 51 δολάρια. Ο Ντόναλντ Τραμπ το μείωσε τεχνητά σε περίπου 4 δολάρια. Ο Τζο Μπάιντεν επανέφερε γρήγορα τα 51 δολάρια του Ομπάμα και ανέθεσε σε μια ομάδα οικονομολόγων να βρει έναν νέο τρόπο υπολογισμού, διαδικασία η οποία βρίσκεται σε εξέλιξη. Η μελέτη Nature, η οποία διεξήχθη ανεξάρτητα από μεγάλη ομάδα ερευνητών από κορυφαία πανεπιστήμια και think tanks, υπολόγισε το SCC στα 185 δολάρια.
Η νέα εκτίμηση είναι πολύ υψηλότερη για διάφορους λόγους. Οι υπολογισμοί του Τραμπ λάμβαναν υπόψη μόνο τις επιπτώσεις στις ΗΠΑ, ενώ εκείνοι του Μπάιντεν και της μελέτης Nature εξετάζουν το κόστος σε παγκόσμια κλίμακα (κάτι λογικό, δεδομένου ότι οι ΗΠΑ έχουν μεγάλο μερίδιο στις παγκόσμιες αλυσίδες εφοδιασμού, εκτός από την ηθική υποχρέωση να εξετάζουν τις επιπτώσεις εκτός των συνόρων τους). Η νέα εκτίμηση ενσωματώνει επίσης επικαιροποιημένα μοντέλα των ζημιών, με βάση τις πρόσφατες επιστημονικές εκτιμήσεις για τη σοβαρότητα της κλιματικής αλλαγής και των επιπτώσεων στις καλλιέργειες, την υγεία και σε άλλες πτυχές της ζωής και της οικονομίας.
Το πιο σημαντικό: το νέο μοντέλο χρησιμοποιεί ένα χαμηλότερο «ποσοστό έκπτωσης», το ποσοστό με το οποίο οι μελλοντικές ζημιές αξιολογούνται με χαμηλότερο κόστος από το τρέχον (Με άλλα λόγια, ένα δολάριο που εξοικονομείται σήμερα αξίζει περισσότερο από ένα δολάριο αύριο). Επί Τραμπ ήταν 7%. Σήμερα είναι 3% και με το νέο μοντέλο θα είναι 2%, το οποίο οι αναλυτές λένε ότι συμβαδίζει καλύτερα με τα πραγματικά επιτόκια και τις διακυμάνσεις στην αξία του δολαρίου με την πάροδο του χρόνου.
Η κυβέρνηση Μπάιντεν δεν έχει ανακοινώσει πότε σκοπεύει να αλλάξει το επίσημο SCC της. Εάν υιοθετήσει ένα νούμερο κοντά σε αυτό που προτείνουν οι ερευνητές του Nature, θα μπορεί να υποστηρίζει πιο σθεναρά τις απόψεις της στα πάντα, από τους νέους κανονισμούς για το μεθάνιο μέχρι την ηλεκτροκίνηση των κρατικών οχημάτων.