Είναι λίγο οξύμωρο, τη στιγμή που συζητάμε σοβαρά για την απολιγνιτοποίηση, να εγκαινιάζεται η νέα σούπερ – μονάδα με λιγνίτη στην Πτολεμαΐδα.
Βέβαια ήταν ένα έργο που ξεκίνησε προ δεκαετίας, αλλά αυτό δεν αλλάζει την πραγματικότητα. Με ένα κόστος επένδυσης (CAPEX) κοντά στο €1,5 δις και δημόσια χρηματοδότηση, θα μπορούσαν να είχαν γίνει πολλά περισσότερα από τον κλάδο των ΑΠΕ (αιολικά πάρκα στο Αιγαίο, γεωθερμία κτλ.). Στο clima21 κάναμε μερικούς υπολογισμούς: Με ονομαστική ισχύ στα 0,61GW και μέγιστη παραγόμενη ενέργεια ετησίως 0,61*90%*8760h=4,8TWh (πολύ φιλόδοξο νούμερο – ειδικά αν δει κανείς την ανταγωνιστικότητα της μονάδας στο αποτέλεσμα του LCOE λίγο πιο κάτω) προκύπτει μια επιβάρυνση στο LCOE (levelized cost of energy) λόγω του CAPEX στα 0,32€/kWh.
Ο υπολογισμός έγινε για Ν=5έτη (εξαιρετικά απαισιόδοξη παραδοχή – αλλά αυτό είναι το εγγυημένο αυτή τη στιγμή) και επιτόκιο αναγωγής i=5% (πολύ αισιόδοξο νούμερο αν αναλογιστούμε ότι ο πληθωρισμός φέτος έτρεξε με σχεδόν 10%). Να επισημάνουμε ότι πρέπει να συμπεριλάβουμε ακόμα (τουλάχιστον) τα παρακάτω: Κόστος από τις εκπομπές CO2 και κόστος εξόρυξης/μεταφοράς καυσίμου (λιγνίτης). Για το κόστος CO2, τα πράγματα είναι πολύ συγκεκριμένα. Η επιβάρυνση στο LCOE είναι σήμερα 0,11€/kWh (ο υπολογισμός έγινε με την παραδοχή ότι οι εκπομπές είναι 1320tn/GWh και το κόστος των δικαιωμάτων είναι 85€/tn). Να σημειωθεί ότι το 2010 που πάρθηκε η οριστική απόφαση για αυτή τη μονάδα, η τιμή του CO2 ήταν μόλις 6€/tn, δηλαδή η αντίστοιχη επιβάρυνση ήταν μόλις 0,0077€/kWh. Το κόστος εξόρυξης/μεταφοράς μάλλον αποτελεί έναν μεγάλο άγνωστο στην εξίσωση – καθώς δεν υπάρχουν αξιόπιστες σχετικές πληροφορίες.
Συμπέρασμα: ακόμη και ως ενέργεια εφεδρείας, η Πτολεμαΐδα Νο5 είναι μια πανάκριβη επιλογή. Βέβαια από το 2028 και μετά, η μονάδα υποτίθεται ότι θα λειτουργήσει με βιομάζα, ή φυσικό αέριο, ή καύση απορριμμάτων…