Περιβαλλοντολόγος, γεωγράφος και μηχανικός, ο Μιχάλης Μοδινός γεννήθηκε στην Αθήνα το 1950. Θεωρητικός και ακτιβιστής του οικολογικού κινήματος, συνεργάστηκε με διεθνείς οργανισμούς, δίδαξε σε ακαδημαϊκά ιδρύματα ανά τον κόσμο. Βιβλία: "Μύθοι της ανάπτυξης στους τροπικούς" , "Από την Εδέμ στο καθαρτήριο", "Τοπογραφίες", "Το παιγνίδι της ανάπτυξης", και "Η αρχαιολογία της ανάπτυξης". Στο λογοτεχνικό του έργο περιλαμβάνονται: "Χρυσή ακτή", 2005, "Ο μεγάλος Αμπάι", 2007, "Επιστροφή", 2009, "Η σχεδία", 2011, "Άγρια Δύση", 2013, "Τελευταία έξοδος: Στυμφαλία", 2014, "Εκουατόρια", 2016 (Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος, 2017), "Το πλέγμα", 2018 και “Παραγουάη” 2021. Ως κριτικός λογοτεχνίας συνεργάζεται με την εφημερίδα "Τα Νέα". Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων.
Όσο κι αν τηρήσουμε εδώ στην Ευρώπη τα υπερφιλόδοξα χρονοδιαγράμματά μας ως προς την προώθηση των ΑΠΕ, την αποδέσμευση από το κάρβουνο και την πυρηνική ενέργεια, χωρίς τις αντίστοιχες δεσμεύσεις από τον ραγδαία αναπτυσσόμενο – πληθυσμιακά και οικονομικά – πρώην Τρίτο Κόσμο, τα αποτελέσματα θα αποδειχθούν αμελητέα.
Παρά την ενίοτε μεγάλη χρονική απόσταση, η φιλόδοξη λογοτεχνία μπορεί να προσεγγίσει την τρέχουσα γεωπολιτική με εξαιρετική δύναμη. Ο πολύς Άπτον Σίνκλαιρ στο βιβλίο του Πετρέλαιο! (μτφρ. Αύγουστος Κορτώ, σελ. 651, Καστανιώτης) φωτίζει την εξάρτηση απ’ το πετρέλαιο με απόσταση ογδόντα ετών.
Τελευταία, ξαναβγήκε απ’ το ντουλάπι η παλιοκαιρισμένη ιδέα του συμψηφισμού του χρέους με τις κλιματικές υποχρεώσεις. Αυτός ο συμψηφισμός μπορεί να λάβει διάφορες μορφές και χρησιμοποιήθηκε ήδη μέσω του μηχανισμού ανταλλαγής δικαιωμάτων εκπομπών. Ο παρονομαστής είναι όμως η ηθική ευθύνη της Δύσης απέναντι στον Τρίτο Κόσμο.
Η European Hydrogen Backbone (EHB) προτείνει πέντε πιθανούς διαδρόμους εφοδιασμού υδρογόνου για την επίτευξη των επιταχυνόμενων στόχων απανθρακοποίησης της Ευρώπης ως το 2030
Παρά την μεγάλη αύξηση στην παραγωγή πράσινης ενέργειας από την Κίνα, υπάρχουν δυσοίωνες προβλέψεις που δείχνουν ότι η ζήτηση για ορυκτά καύσιμα στις ασιατικές χώρες θα ενταθεί συνολικά.
Τα αποτελέσματα της Διάσκεψης COP29 δεν ήταν ούτε εξαιρετικά καλά, ούτε εντελώς καταστροφικά. Η βασική απόφαση των συνέδρων ήταν ένας νέος «συλλογικός, ποσοτικοποιημένος στόχος» για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, ο οποίος θα αντικαταστήσει την ισχύουσα παγκόσμια συμφωνία για την παροχή 100 δισ δολαρίων ετησίως στα φτωχότερα κράτη προκειμένου να προσαρμοστούν.
Ενώ ο κόσμος αγωνίζεται να εξασφαλίσει πολύτιμα μέταλλα για την κατασκευή μπαταριών για ηλεκτρικά αυτοκίνητα, η Ιαπωνία φαίνεται πως έπιασε το τζάκποτ μετά την ανακάλυψη κοιτασμάτων εκατοντάδων εκατομμυρίων τόνων πολύτιμων μετάλλων.
Η Χάγη, με νόμο που ψήφισε τον Σεπτέμβριο 2024, έγινε η πρώτη πόλη στον κόσμο η οποία απαγορεύει τις διαφημίσεις που προωθούν προϊόντα ορυκτών καυσίμων, ή/ και καταστροφικές για το κλίμα υπηρεσίες.
