Κλίμα: Η Ευρωπαϊκή μοναξιά
Η ΕΕ πρέπει να διπλασιάσει τώρα τις προσπάθειες για χτίσιμο συμμαχιών στην αντιμετώπιση της Κλιματικής Αλλαγής, ιδιαίτερα στις διαπραγματεύσεις με τις χώρες του Νότου.
Όλα τα άρθρα
Νερό: φθηνό, κρατικό και βρώμικο;
Η επαναφορά της συζήτησης και των κινητοποιήσεων για την «μη ιδιωτικοποίηση του νερού» με αφορμή κάποια δευτερεύουσα κυβερνητική πράξη (δημιουργία ρυθμιστικής αρχής) επιβεβαιώνει ότι τα κίνητρα των υποκινητών είναι προσχηματικώς περιβαλλοντικά και αποκαλύπτουν έλλειψη σοβαρών αντιπολιτευτικών ζητημάτων.
Ένας κόμβος βιωσιμότητας
Το Κέντρο Πολιτισμού του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (ΚΠΙΣΝ), ως η μοναδική ολοκληρωμένη εφαρμογή μεγάλης κλίμακας στη χώρα, θα μπορούσε να είναι ένα Ανοιχτό Πανεπιστήμιο για την Αειφορία στην Πράξη. Μπορεί να εξομοιωθεί με έναν «ζωντανό οργανισμό» που πρέπει να τραφεί και να ζήσει, όχι όμως σε βάρος του περιβάλλοντος και των φυσικών πόρων.
Το «επιστημονικό» μέτωπο εναντίον των αιολικών
Οι περισσότερες από τις Ειδικές Περιβαλλοντικές Μελέτες που εκπονήθηκαν προσφάτως σε πολλές από τις περιοχές Natura της χώρας δεν μπορούν να θεωρηθούν ως κατάλληλες εργασίες τεκμηρίωσης για την έκδοση των Προεδρικών Διαταγμάτων θέσπισης του καθεστώτος προστασίας των περιοχών αυτών, αφού δεν περιέχουν το σύνολο των απαιτουμένων πληροφοριών και την επιστημονική τεκμηρίωση. Ο στόχος τους είναι, με πρόσχημα την απειλή εναντίον της βιοποικιλότητας, να αποκλείσουν και τα αιολικά πάρκα από το μεγαλύτερο μέρος της επικράτειας.
Κάν’το όπως η Δανία
Απαλλαγή από ορυκτά καύσιμα μέχρι το 2050 και αποσύνδεση της οικονομικής ανάπτυξης από την κατανάλωση ενέργειας.
Μέχρι πρόσφατα η Δανία εξαρτιόταν εξ ολοκλήρου από το εισαγόμενο πετρέλαιο και τον άνθρακα. Σήμερα, πάνω από το 30% των ενεργειακών αναγκών της χώρας προέρχεται από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Η προσδοκία είναι το ποσοστό να φθάσει το 50% έως το 2030 και μέχρι το 2050 η χώρα να είναι 100% ανεξάρτητη από ορυκτά καύσιμα συνολικά.
Η αλήθεια και το «εταιρικό πράσινο ξέπλυμα»
Πολλές από τις εταιρείες που προβάλλουν ισχυρισμούς περί «ουδέτερου ανθρακικού αποτυπώματος» βασίζονται σε αμφίβολες συναλλαγές αντιστάθμισης και όχι σε πραγματικές περικοπές.
Έφυγε η Μελίττα Γκουρτσογιάννη
Μια μέρα πριν του Αγίου Βαλεντίνου, επισκόπου του Τρέβι, αποκεφαλισθέντος, προστάτη των μελισσοκόμων και των ερωτευμένων. Ερωτευμένη και η ίδια με τη ζωή και την οικολογία, μετέφρασε μεταξύ άλλων το τελευταίο βιβλίο του Ντανιέλ Κον Μπεντίντ «Τι να κάνουμε», απ’ το οποίο δημοσιεύσαμε πρόσφατα στο clima21 ένα απόσπασμα με τίτλο «Η κοινωνία της γύρης»: για τις ιδέες που μπορεί να μένουν και να γίνονται γόνιμες, ανεξάρτητα αν τα πρόσωπα εγκαταλείπουν τον μάταιο αυτό κόσμο.
Ενέργεια: η απίστευτη ανατροπή
Για πρώτη φορά το 2022, η αιολική και η ηλιακή ενέργεια ξεπέρασαν το φυσικό αέριο σε παροχή ηλεκτρικής ενέργειας διαψεύδοντας τις προβλέψεις
Όταν η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία, πολλοί φοβήθηκαν ότι το πρόγραµµα µετάβασης της Ευρώπης στην πράσινη ενέργεια θα ήταν µια από τις παράπλευρες απώλειες. Κάθε άλλο: Η ενεργειακή µετάβαση της Ευρώπης επιταχύνθηκε.
Κυκλική οικονομία: ο δρόμος είναι ακόμα μακρύς
Σύνοψη της έκθεσης των Dr. Henning Wilts and Andre Bröcker Implementation of the Circular Economy in Europe, FES Just Climate Friedrich-Ebert-Stiftung, 2022. Σύμφωνα με τους συγγραφείς, οι δομικές αλλαγές στην παραγωγή και την κατανάλωση, τις οποίες η Κυκλική Οικονομία προϋποθέτει, δεν είναι ορατές.
Πυρηνική σύντηξη: Όχι ευχαριστώ
Μια μορφή ενέργειας όχι τόσο καθαρή και ασφαλής, αλλά κυρίως με πολύ χρόνο μπροστά της
«Η παραγωγή ενέργειας μέσω της πυρηνικής σύντηξης που επετεύχθη στο εργαστήριο» και πήρε μεγάλες διστάσεις στα media, «αυτή τη στιγμή αρκεί για να δουλέψουν περίπου 10 ηλεκτρικοί βραστήρες με νερό...» δήλωσε στο Reuters ο Tony Roulstone, Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ, κόντρα στη μεγάλη αισιοδοξία που γέννησε το σχετικό πρόσφατο πείραμα στο Εθνικό Εργαστήριο Lawrence Livermore της Καλιφόρνια.
LAFARGE Gate με τον ISIS
Πώς ο βιομηχανικός κολοσσός τσιμέντου δωροδόκησε τον ISIS και πώς πληρώνει για τις αμαρτίες του
«Δηλώνω ένοχη» είπε μία εκ των υπευθύνων της Lafarge, η Μαγκαλί Άντερσον, στις 18 Οκτωβρίου του παρελθόντος έτους, ενώπιον του ομοσπονδιακού δικαστή Γουίλιαμ Κουντζ στο Μπρούκλιν των ΗΠΑ, «διότι από τον Αύγουστο του 2013 έως τον Νοέμβριο του 2014, η εταιρεία μου, ομού με τη Lafarge Cement Syria, εν γνώσει τους και ηθελημένα, συμφώνησαν σε μια συνωμοσία για την πραγματοποίηση και την έγκριση πληρωμών προς όφελος των ενόπλων ομάδων στη Συρία».[1]
Ο πόλεμος του λιθίου
Ο εμπορικός και παραγωγικός κλεφτοπόλεμος που διεξάγεται αυτή τη στιγμή γύρω από το λίθιο, το σημαντικότερο υλικό για τις νέες μπαταρίες των ηλεκτρικών αυτοκινήτων, καθώς και μέρους των συστημάτων αποθήκευσης της ενέργειας των ΑΠΕ, θα μπορούσε να σημάνει την αρχή του «πολέμου για το λίθιο» αντίστοιχου με τον «πόλεμο του πετρελαίου». Μπορεί και όχι. Μπορεί δηλαδή οι ενδιαφερόμενες βιομηχανικές χώρες να τα βρουν μεταξύ τους, μέσα από έναν διεθνή καταμερισμό. Όχι στη βάση μιας τυπικής συμφωνίας, αλλά με γνώμονα το κοινό συμφέρον. Σενάριο αφελώς αισιόδοξο.
Το QatarGate και η πολιτική των «περιστρεφόμενων θυρών»
Με όλα όσα απίστευτα συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό, εκτός από τα θέματα χρηματισμού, ανοίγει ξανά το θέμα της πολιτικής των «περιστρεφόμενων θυρών» (revolving doors), διάχυτο πλέον στα εθνικά και ευρωπαϊκά κέντρα αποφάσεων.