Μετρώντας τις απώλειες της κλιματικής ανωμαλίας
Το μόνο ερώτημα, λένε οι επιστήμονες, είναι το πότε τελικά οι συναγερμοί θα είναι αρκετά δυνατοί για να κάνουν τους ανθρώπους να ξυπνήσουν.

Το μόνο ερώτημα, λένε οι επιστήμονες, είναι το πότε τελικά οι συναγερμοί θα είναι αρκετά δυνατοί για να κάνουν τους ανθρώπους να ξυπνήσουν.
Σκληρό το δίλημμα. Τί είναι χειρότερο, να αντιμετωπίζουμε καύσωνες, πυρκαγιές και πλημμύρες ή να βλέπουμε γύρω μας άσχημες ανεμογεννήτριες; Αν συνυπολογίσουμε ότι οι ανεμογεννήτριες διώχνουν τουρίστες, κάνουν θόρυβο, σκοτώνουν πουλιά, προκαλούν διαβρώσεις και κατολισθήσεις, μάλλον προτιμότεροι οι καύσωνες.
Τα σκουπίδια δεν είναι μόνο θέμα αισθητικής και καθαριότητας. Δεν είναι μόνο απώλεια – λόγω της σύνθεσής τους – πολύτιμων πρώτων υλών. Δεν είναι μόνο ο πιο επιβαρυντικός παράγοντας για την υγεία των ωκεανών. Σε όλα τα παραπάνω και πολλά άλλα, ήρθε να προστεθεί και η μεγάλη ευθύνη τους (περίπου 10%) στις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου. Δυστυχώς περάσανε δεκαετίες με ημίμετρα. Το πρόβλημα σε χώρες όπως η Ελλάδα, δεν είναι, όπως ίσως νομίζουν οι περισσότεροι, πρόβλημα τεχνικό και τεχνολογικό. Είναι κυρίως μέρος της μεταρρύθμισης στην αυτοδιοίκηση, η οποία κάθε τόσο δειλώς εξαγγέλλεται και ποτέ δεν πραγματοποιείται.
Η ΕΕ πρέπει να διπλασιάσει τώρα τις προσπάθειες για χτίσιμο συμμαχιών στην αντιμετώπιση της Κλιματικής Αλλαγής, ιδιαίτερα στις διαπραγματεύσεις με τις χώρες του Νότου.
Η επαναφορά της συζήτησης και των κινητοποιήσεων για την «μη ιδιωτικοποίηση του νερού» με αφορμή κάποια δευτερεύουσα κυβερνητική πράξη (δημιουργία ρυθμιστικής αρχής) επιβεβαιώνει ότι τα κίνητρα των υποκινητών είναι προσχηματικώς περιβαλλοντικά και αποκαλύπτουν έλλειψη σοβαρών αντιπολιτευτικών ζητημάτων.
Οι περισσότερες από τις Ειδικές Περιβαλλοντικές Μελέτες που εκπονήθηκαν προσφάτως σε πολλές από τις περιοχές Natura της χώρας δεν μπορούν να θεωρηθούν ως κατάλληλες εργασίες τεκμηρίωσης για την έκδοση των Προεδρικών Διαταγμάτων θέσπισης του καθεστώτος προστασίας των περιοχών αυτών, αφού δεν περιέχουν το σύνολο των απαιτουμένων πληροφοριών και την επιστημονική τεκμηρίωση. Ο στόχος τους είναι, με πρόσχημα την απειλή εναντίον της βιοποικιλότητας, να αποκλείσουν και τα αιολικά πάρκα από το μεγαλύτερο μέρος της επικράτειας.
Οι επιστημονικές και κατ’ επέκταση πολιτικές αντιπαραθέσεις σχετικά με την έκταση και την προέλευση της κλιματικής κρίσης μπορεί να συντείνουν σε μια παραγωγική συζήτηση, αρκεί να μην οδηγούν στην αδράνεια. Τα λάθη επίσης – σε ένα τόσο πολύπλοκο κόσμο – επιτρέπονται. Όσοι όμως θέλουν την απόλυτη βεβαιότητα διάλεξαν απλώς λάθος λεωφορείο.
Μέχρι πρόσφατα η Δανία εξαρτιόταν εξ ολοκλήρου από το εισαγόμενο πετρέλαιο και τον άνθρακα. Σήμερα, πάνω από το 30% των ενεργειακών αναγκών της χώρας προέρχεται από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Η προσδοκία είναι το ποσοστό να φθάσει το 50% έως το 2030 και μέχρι το 2050 η χώρα να είναι 100% ανεξάρτητη από ορυκτά καύσιμα συνολικά.
Πολλές από τις εταιρείες που προβάλλουν ισχυρισμούς περί «ουδέτερου ανθρακικού αποτυπώματος» βασίζονται σε αμφίβολες συναλλαγές αντιστάθμισης και όχι σε πραγματικές περικοπές.
Όταν η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία, πολλοί φοβήθηκαν ότι το πρόγραµµα µετάβασης της Ευρώπης στην πράσινη ενέργεια θα ήταν µια από τις παράπλευρες απώλειες. Κάθε άλλο: Η ενεργειακή µετάβαση της Ευρώπης επιταχύνθηκε.
Σύνοψη της έκθεσης των Dr. Henning Wilts and Andre Bröcker Implementation of the Circular Economy in Europe, FES Just Climate Friedrich-Ebert-Stiftung, 2022. Σύμφωνα με τους συγγραφείς, οι δομικές αλλαγές στην παραγωγή και την κατανάλωση, τις οποίες η Κυκλική Οικονομία προϋποθέτει, δεν είναι ορατές.
«Η παραγωγή ενέργειας μέσω της πυρηνικής σύντηξης που επετεύχθη στο εργαστήριο» και πήρε μεγάλες διστάσεις στα media, «αυτή τη στιγμή αρκεί για να δουλέψουν περίπου 10 ηλεκτρικοί βραστήρες με νερό...» δήλωσε στο Reuters ο Tony Roulstone, Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ, κόντρα στη μεγάλη αισιοδοξία που γέννησε το σχετικό πρόσφατο πείραμα στο Εθνικό Εργαστήριο Lawrence Livermore της Καλιφόρνια.
«Δηλώνω ένοχη» είπε μία εκ των υπευθύνων της Lafarge, η Μαγκαλί Άντερσον, στις 18 Οκτωβρίου του παρελθόντος έτους, ενώπιον του ομοσπονδιακού δικαστή Γουίλιαμ Κουντζ στο Μπρούκλιν των ΗΠΑ, «διότι από τον Αύγουστο του 2013 έως τον Νοέμβριο του 2014, η εταιρεία μου, ομού με τη Lafarge Cement Syria, εν γνώσει τους και ηθελημένα, συμφώνησαν σε μια συνωμοσία για την πραγματοποίηση και την έγκριση πληρωμών προς όφελος των ενόπλων ομάδων στη Συρία».[1]